9 nolu kompartıman

Edmond şekerlere baktı.Elini uzattı ve okulda öğrettikleri gibi kibarca bir tanesini aldı.

"Teşekkür ederim Eragon."

Genelde kimse kendisine böyle sıcak davranmazdı.Dolayısıyla onun da dikkatli davranması gerekiyordu.

Sonra yeni gelene baktı.

"Sanırım bize merhaba yok?"

Sill elisianın uzattığı şekerlemeleri tam alcaktıki kapıda bir çocuk gördü Elisia ya "merhaba Elisia" demişti sill şekerlemeleri bırakarak "Sanada meraba" dedi. Biraz terslemek istemişti çocuğu

Edmond somurttu:

"Sanırım Hogwarts ile Muggle okulları arasında o kadar fark yok?"

Sonra Elisia'ya döndü:

"Sanırım kuzenin sana hiç benzemiyor?"

Eragon, Edmond'a şekerlerden verdikten sonra içeriye bir çocuk girdi. Çocuk direk Elisia'ya yönelerek ona sarıldı. Elisia çocuğu onlara kuzeni olarak tanıttı. Ama Eragon'a kalırsa çocuğun Elisia'yla hiç bir alakası yoktu.Elisia onları tanıttıktan sonra aynen bir züppe gibi bakmıştı onlara. Eragon sinir kapmıştı çocuğa.Kendini ne sanıyordu ki bu çocuk.Aslında bir çift laf ederdi çocuğa ama Elisia'yı mahcup bırakmak istemiyordu.

Edmond, diğerlerinde de aynı tepkiyi farketmişti:Soğuk!

"Elisia, kusura bakma, ben fazla sabırlı birisi değilim.Muggle okullarından geldim, okulların hepsinden atılma nedenim aynıydı: Adam dövmek! Sanırım bu okuldan atılmak istemiyorum.Ve bir şey daha.Genelde dövdüğüm adamlar sene sonuna kadar okula gelemez."

Ardından fazla züppece olduğunu farketmişti.

"Gerçekten Vicent bana bu şekilde davranmaya devam ederse, onun için iyi olmaz."

Sonra hâlâ aynı züppeliği yaptığını farketti.

"Böyle sert çıktığım için üzgünüm ama kuzenin diye söylüyorum.Onu uyarabilecek tek kişi sensin."

- Hey, merhaba çocuklar... Bölüyorum ama... Bütün treni alt üst ettim ama yer bulamadım. Sakıncası yoksa burada oturabilir miyim?
Ireth, gerçekten de ağır olan sandığını zar zor buraya kadar getirebilmişti. Yapılan muhabbeti az da olsa duymuştu ve gerçekten rahatsız olmuştu. Belki de yanlış anlamışımdır... diye geçiştirdi ve sonunda bir yere oturdu. Hogwarts'a gideceği için çok mutlu ve heyecanlıydı. Ama herkes aileleriyle vedalaşırken, kendisi bunu yapamamıştı; çünkü ailesi yanında değildi. Hogwarts'a gideceğine çok sevinmişlerdi aslında ama babasının ve annesinin işi biricik(!) kızlarının okulundan daha önemliydi ve her şeyini dört dörtlük hazırlayıp, tek başına oraya göndermişlerdi. Bunun burukluğundan kurtulmak için tekrar kafasını kaldırdı ve:
- Eee, nasıl gidiyor ? dedi yeni ailesine.

Edmond yeni gelene baktı:

"Hoş geldin."

Gülümsüyordu sonunda.Az önceki çocuğun etkisindeydi hâlâ.

"Tabiî ki oturabilirsin, burası bizim tapulu yerimiz mi?"

Sonra gülümseyerek:

"İyi gidiyor.Peki sen, nasılsın?"

Edmond kızın utandığını farkederek, özür diledi.

"Gerçekten seni üzmek istemezdim, ama böyle.Neyse, unutalım bu konuyu."

Sonra yeni gelene döndü.

"Ben Edmond, sen adını söylemeyecek misin?"

Yüzünde safça bir gülümseme vardı. Ailesinin boşluğundan sonra ona bu kadar iyi davranılması anlatılamayacak kadar hoşuna gitmişti.
İyiyim. En azından şu an için =) Çok heyecanlıyım aslında... Bilirsiniz yeni bir okul falan ... dedi ve ona başından beri sempatik gelen Elisia'nın uzattığı eli sıktı.
Çok memnun oldum Edmond ve Elisia. Ben de Ireth. Bu arada yardım için teşekkürler Elisia.
"Keşke daha erken gelseydim" diye düşündü. Aslında aralarında geçen konuyu merak ediyordu ama sormak zorbalık olurdu. Bu yüzden konuyu değiştirmek için çabaladı ve gerginliği azaltmaya gayret ederek:
Tek kız olmak... Anlıyorum. Ben olsam ben de aynı şeyi hissederdim. Gerçekten de bazı konularda yalnız olmak çok canını sıkmıştı geçmişinde. Bir kaç dakika öncesine kadar da yalnızdı ama şu an için bir sorun yoktu. Gülümsemesini sürdürerek herkesi baştan aşağıya süzdü.

Eragon yeni gelen kıza baktı. Biraz dalmış olacak ki merhaba bile demeyi unutmuştu. Hemen kendini toparlayıp:
"merhaba Ireth..."dedi biraz kızararak. "Ben de Eragon..."
Sözünün bitirdikten sonrada o sırada Edmond'la birlikte yemekte oldukları şekerlemelerden biraz da kıza uzattı ve kızın cevabını bekledi.

-Merhaba Eragon, gerçekten çok memnun oldum tanıştğımıza arkadaşlar. Aslında... "Aslında tam da buna ihtiyacım vardı" diyecekken vazgeçti. Huzur bozmaya gerek olmadığını düşünerek sadece bakmayı sürdürdü. Tam da bu sırada Eragon ona karnının çok acıktığını hatırlatan şekerlemelerden uzatmıştı ki hiç düşünmeden kabul etti, bir tanesinden aldı ve hemen ağzına götürdü.
Çok teşekkürler !! dedi ve gülümsedi Eragon'a. Mutluydu.

Eragon'da Ireth'e çok ısınmıştı. Gerçekten iyi bir kıza benziyordu. en azından bazı öğrenciler gibi kapıdan girince selam vermesini bilyor ve saygıda kusur etmiyordu.
Bu arada Eragon birşey fark etmişti. Uzun bir süredir trendeydiler gerçekten. Acaba yaklaşmış olabilirler miydi Hogwarts'a. Gerçekten her geçen dakika heyecanı daha da bir artıyordu Eragon'un.

Edmond gülümseyerek:

"Umarım!"

dedi.

Sill köşede hiç sesini çıkarmamıştı sonra "Herkese meraba, meraba Ireth ben silmarwen arkadaşlarım beni pek kafaya takmıyo anlaşılan" sonra hepsine bi baktı "hmm güzel tren cidden yavaslıyo sıkılmıştım zaten" dedi ve biraz somurtarak bavullarını çıkarmaya koyuldu

Edmond, tek bavuluna baktı.Giyecek bir çift elbise, bir de okul için bir çift elbise, kazan ve kitaplar.Hafifçe büyük bir bavula rahatça sığmıştı.Fakir olmanın avantajıydı...

İnerken:

"Sill, seni kafaya takmadığımız falan yok, sanırım uyuyakalmıştın, tren sarsıntılı geçti ne de olsa?"

Aaa Merhaba Sill.Memnun oldum tanıştığımıza Bir an için kafasını cama doğru çevirdi Ireth. Uzun kuleleri olan ihtişamlı Hogwarts görünüyordu. Bir an için ağzının açıldığını gözlerinin büyüdüğünü fark etti. Kendini toparlamaya çalıştı ama hala hayretler içerisindeydi ve şaşkınlığını gizleyemeyerek
-Böyle olacağını tahmin etmemiştim, edememiştim!!!... diyebildi. Arkadaşları da camdan dışarı bakıyordu. Onların da en az Ireth kadar hayranlık içerisinde olduklarına emindi. Onlara bir göz attı bir kez daha emin oldu. Yolculuk bitmişti .... Sandığını yavaşça kavradı ve hepsi sırayla inmeye başladılar.

Herkes üzerini değiştirmişti. Üzerlerine hogwarts için elbiselerini giyinmiş olan büyük bir topluluk dışarı çıktı. Dışarıda gerçekten görülmeye değer bir manzara vardı. Her halinden bir hogwarts çalışanı olduğu anlaşılan bir adam 1.sınıfları yanına çağırıyordu. Eragon ve arkadaşları hemen yanına gittiler. Adamın yanında eski zamanlarda kullanılan kağnılara benzer arabalar vardı fakat birşey eksikti. Hiçbirinde ata benzer birşey yoktu. En azından herhangi birşey yoktu. Ama nasıl oluyorsa arabalar bir şekilde havalanıyorlardı. Adam onları da yanına çağırdı. Neyseki hepsi birlikte arabaya sığmışlardı. Ama özellikle kızlar çok rahat görünüyorlardı. Sanki bu arabaların uçması son derece doğaldı onlar için.
Eragon arabanın havalanmasıyla nerdeyse dengesini kaybediyordu. Çünkü daha doğru düzgün yerleşmemişti arabaya. Uçuyordu işte. Bu duygu gerçekten çok güzel bir duyguydu onun için ve bir o kadar da heyecanlı...

Rp Dışı: Öğrencileri Hogwarts'ın girişinde Astronomi Öğretmeni Lukas Ferell beklemektedir.

Sill arabaya binerken biraz tedirginde ilk defa bir at arabasıyla uçacaktı ama kızların hali keyfi yerindeydi. kendine tunacak sıkı bir yer bulduktan sonra kızlara döndü "Siz nasıl bu kadar rahatsınız herhalde hergün at arabasıyla uçmuyosunuz dimi" dedikten sonra araba birden havalandı. Sill uçmayı başarmıştı şimdi sırada süpürgeler vardı. Çok mutluydu bir an için aşağı baktı epey yükseğe ıkmışlardı sonra hogwartsa bakarak hayatındaki en güzel şeyi görmüştü kocaman bir kale dimdik karşılarındaydı "Vay be biz bunun içinde eğerki kaybolmazsak" dedi kendi kendine

Rp Dışı: Eğer bu kompartımandaki kişler uçuş dışı birşey yazacaklarsa bundan sonraki rp'ler hogwarts gölündedir...!!!